19 May Facebook και Twitter, Πώς θα είναι μετά από δύο χρόνια;
Facebook και Twitter, Πώς θα είναι μετά από δύο χρόνια; Το επόμενο «μεγάλο κόλπο» του Facebook είναι να γίνει ο βασιλιάς των ειδήσεων.
«Φήμες λένε ότι ο θείος της μικρής #Αννυ #Anny ήταν κάποιος έμπορος ρυζιού ονόματι Uncle Ben’s». Αυτό ήταν ένα από τα αρκετά «χιουμοριστικά» tweets που γράφτηκαν για την υπόθεση της Άννυ. Την ίδια στιγμή, στο Facebook μπορείτε να βρείτε «7 πράγματα που μπορεί να σε διδάξει ένα πάντα για το πώς να έχεις μια καλύτερη σεξουαλική ζωή».
Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν διαγράψει μια ξέφρενη πορεία που επηρεάζει ένα σημαντικά μεγάλο μέρος της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής: από τις εκλογές (οι Συντηρητικοί της Βρετανίας έπαιξαν πολύ καλά αυτό το χαρτί) μέχρι την ψυχολογική ισορροπία αρκετών χρηστών που ζουν (στην κυριολεξία) μέσα από το Facebook.
Ένας απλός οδηγός επιβίωσης στο Facebook είναι να μη συγκρίνουμε τις ζωές μας με αυτές των άλλων, που δείχνουν εικόνες επιτυχίας, μόνιμης χαράς και εκκωφαντικής ξεγνοιασιάς.
To 2010 πολλοί χρήστες ένιωθαν ότι η σκέψη τους στο Facebook ή η ατάκα τους στο Twitter ακουγόταν και συζητιόταν από φίλους τους, πραγματικούς ή διαδικτυακούς. Στις μέρες μας, οι μεγάλες αυτές «πλατείες» έχουν κατακλυστεί από επώνυμους της μουσικής, της τηλεόρασης, της πολιτικής. Πολλοί απλοί χρήστες νιώθουν ότι έχασαν τη δυνατότητα έκφρασης και περιορίζονται στον ρόλο του θεατή – κάτι σαν την τηλεόραση. Το Facebook, με τον περίφημο αλγόριθμό του, διαλέγει ποιους να βλέπετε. Δίνει πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα στις αναρτήσεις που δείχνουν βίντεο με πάντα, γάτες, σκύλους και πολύ μικρότερη σε όσους αναρτούν μια ατάκα του παιδιού τους, μια σκέψη του Επίκουρου ή μια συνταγή φαγητού.
Ένας απλός οδηγός επιβίωσης στο Facebook (και ακόμα περισσότερο στο Instagram) είναι να μη συγκρίνουμε τις ζωές μας με αυτές των άλλων, που δείχνουν εικόνες επιτυχίας, μόνιμης χαράς και εκκωφαντικής ξεγνοιασιάς. Πιο αναλυτικά διαβάστε σχετικά αυτό το άρθρο του «Atlantic».
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ;
Το Facebook έχει διαβλέψει ότι θα αρχίσει να μειώνεται η χρήση του από νεαρές ηλικίες, γι’ αυτό έχει επενδύσει σε Instagram, WhatsUp και Messenger. Επίσης, διαφαίνεται μια σταθερή, ισχυρή τάση δημιουργίας ειδικών κοινωνικών δικτύων, όπου βρίσκουν καλύτερο τρόπο να επικοινωνούν μεταξύ τους κατηγορίες, όπως οι φίλοι των ταξιδιών, οι σχεδιαστές, οι εκπαιδευτικοί κ.λπ. Ο «θόρυβος» και η παντοκρατορία του στιγμιαίου στο Twitter (μαζί με ό,τι συμβαίνει στο Facebook) οδηγούν αρκετούς να αναζητούν πιο κλειστές κοινότητες, όπου τα ενδιαφέροντά τους δεν θα «παρενοχλούνται» από βίντεο για γάτες ή ειδήσεις για την Καρντάσιαν.
Το Twitter φαίνεται να πληρώνει ακριβά την επιλογή του να κυνηγήσει τα δισ. της Wall Street, κάτι που το υποχρέωσε να υποσχεθεί κέρδη τα οποία δεν μπορούν να βγουν παρά μόνον αν παραβιάσει τις συνθήκες που του έδωσαν δυναμισμό και ζωντάνια.
Οι σταρ του YouTube είναι πιο αναγνωρίσιμοι στα άτομα ηλικίας 13-18 ετών απ’ ό,τι οι celebrities της τηλεόρασης, του κινηματογράφου και της μουσικής.
Οι αλλαγές όμως τρέχουν με ξέφρενο ρυθμό…
Το επόμενο «μεγάλο κόλπο» του Facebook είναι να γίνει ο βασιλιάς των ειδήσεων. Έχει ανακοινώσει το σχέδιό του να κάνει συμφωνίες με μεγάλους εκδότες («New York Times» κ.λπ.), ώστε αυτοί να δημοσιεύουν άρθρα τους πρώτα στο Facebook και να τα αναρτούν μετά στο site τους.
Με απλά λόγια, όταν ανοίγουμε το Facebook, θα βλέπουμε πολύ λιγότερο ή καθόλου τις αναρτήσεις ενός τοπικού συλλόγου ή μιας εθελοντικής οργάνωσης και περισσότερες ειδήσεις του CNN ή της Huffington Post.
Eικονογράφηση: Andrew B. Myers
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΡΑ
Η Justine Sacco έγραψε πριν από τρία χρόνια ένα ηλίθιο ρατσιστικό tweet. Είναι ένα από τα πολλά άτομα που καταστράφηκαν επειδή ένα ανθρωποφαγικό μέρος του κοινού των κοινωνικών δικτύων λιθοβολεί κάποιον που κάνει ένα ατόπημα, επιβάλλοντας πολύ πιο βαριά τιμωρία από αυτήν που αντιστοιχεί στο αδίκημα.
Οι περισσότεροι δεν θα φύγουμε από τα κοινωνικά δίκτυα, άλλοι γιατί μας έγιναν συνήθεια, αρκετοί για επαγγελματικούς λόγους. Θα προσαρμοστούμε. Θα παραμείνουμε σ’ αυτές τις τεράστιες και άναρχες πλέον «πλατείες», αλλά παράλληλα θα αναζητήσουμε μικρότερες πιάτσες, πιο ανθρώπινες διαδικτυακές κοινότητες, με τις οποίες έχουμε περισσότερα κοινά.
Προβλέπεται και μια επιστροφή στις «ζωνταντές» συναντήσεις ατόμων. Με λίγα λόγια, ολοένα και περισσότεροι από εμάς θα κάνουμε μια πιο αυστηρή επιλογή σε ποια δίκτυα θα δραστηριοποιούμαστε και θα αφιερώνουμε συνολικά λιγότερο χρόνο σε αυτά. Κάποιοι θα αρκεστούμε στο Instagram και θα εγκαταλείψουμε το Pinterest. Θα κατεβάσουμε στροφές στο Twitter και θα δώσουμε βάρος στο (επαγγελματικό) LinkedIn. Θα γίνουμε πιο επιλεκτικοί σε φίλους και following.
Οι επαγγελματίες της επικοινωνίας θα αντιμετωπίσουμε το δίλημμα να πάμε με τα νερά της εποχής ή να τοποθετηθούμε με βάση τις αλλαγές που προβλέπουμε ότι θα γίνουν τα δύο επόμενα χρόνια. Ο εύκολος δρόμος είναι να τρέχουμε πίσω από το Facebook, με τις ανά εβδομάδα αλλαγές του αλγόριθμου και την ολοένα πιο ακριβή διαφήμισή του. Ο πιο δύσκολος είναι να δίνουμε πρακτικές λύσεις για το πώς ένας οργανισμός, ένα προϊόν, δεν θα εγκλωβιστούν στα «μεγάλα τείχη» των κοινωνικών δικτύων. Η δημιουργία/συντήρηση σύγχρονων sites και η παραγωγή αυθεντικού περιεχομένου μέσα από ελκυστικές ιστορίες (storytelling) είναι μονόδρομος, αρκεί να τονίσουμε ότι η αυξημένη χρήση του κινητού για να μπαίνουμε στο Internet αλλάζει δραματικά το σκηνικό και ότι η κυριαρχία του video είναι δεδομένη.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια εποχή που έχει θριαμβεύσει σε μεγάλο μέρος των δυτικών κοινωνιών μια στάση που βγάζει στην κεντρική σκηνή το «είμαι πολύ δυνατός, είμαι νικητής» αντί του πιο ανθρώπινου «είμαι ένα άτομο με αδυναμίες, ζω σε μια κοινωνία με δυσκολίες και καταφέρνω να ανταποκριθώ». Αυτού του είδους ο ναρκισσισμός έχει επιταθεί από τη χρήση και τον ρόλο των κοινωνικών δικτύων.
Κι όσοι φαντασιώνονταν τα κοινωνικά δίκτυα ως δυνάμεις ανατροπής, η κατάληξη της Αραβικής Άνοιξης προσφέρει την πιο εύγλωττη απάντηση.
Με λίγα λόγια, παίξαμε με τα κοινωνικά δίκτυα, παρασυρθήκαμε, μπουχτίσαμε. Το επόμενο διάστημα θα κληθούμε να επιλέξουμε τι ταιριάζει στη ζωή που θέλουμε να έχουμε και στις επαγγελματικές αρχές που υπηρετούμε.
No Comments